Zoeken we niet allemaal een beetje rust?

HERKEN JE DIT?

#1 regret van mensen op hun sterfbed is dat zij niet hun eigen leven hebben geleefd, maar geleefd hebben naar de verwachting van anderen.

De wereld van tegenwoordig

Ik lees de laatste tijd veel boeken, luister veel naar mensen en we komen toch iedere keer op het zelfde uit. We doen te veel. Meer dan dat wij aankunnen

En als je nou als zou het maar voor 10 minuten per dag jezelf gewoon even rust gunnen, dit al een stuk verbetert.

Maar in de wereld van tegenwoordig kan dit niet, we moeten door, verder met wat we aan het doen zijn. Uit eindelijk onszelf verliezend in de wereld van tegenwoordig.

Zweverig

Is iemand zoals ik zweverig? Of heb ik gewoon naar mijn lichaam geluisterd? En misschien wel gewoon ook te laat, maar heb ik het nu wel door?

Ik had een webshop, dat was mijn alles ik wilde die zo groot maken, ik zag mezelf al lopen door dat grote pand met allemaal personeel en ik dacht dat is mijn leven dit wil ik.

Ergens diep van binnen merkte ik wel al dat er heel veel mensen naar mij toe kwamen als zij geestelijk hulp nodig hadden, hun letterlijke woorden waren: Ik denk altijd wat zal Sharina nu zeggen of doen?

Maar goed ik luisterde niet naar het gevoel van misschien moet je wat anders gaan doen en ging door met mijn droom, de allerleukste grootste webshop in kraamcadeaus met naam. En dat schoot al aardig op, want het was druk, zo druk dat ik het niet in mijn eentje meer aankon, maar het leverde eigenlijk niet genoeg op om iemand aan te nemen. Want ik zelf hield dan niets meer over. Dus ik deed het dan ook grotendeels alleen. Behalve op maandag waar een lieve vriendin altijd kwam helpen om de bestellingen van het weekend weg te werken. 2 dagen niet werken kon eigenlijk niet wat ik kon het in mijn eentje niet weg benen.

Maar het zat niet lekker want ik wilde het niet in mijn eentje doen, maar zat daar wel in mijn eentje. Dus ik in januari 2022 een programma gevolgd van Your Roadmap. En ik zag het nog steeds voor me, ik lopend in dat pand, dat mooie pand die ik al gezien had, met allemaal personeel.

Totdat ik eind februari zei tegen die zelfde vriendin echt uit de grond van mijn hart. Misschien moet ik er mee stoppen en toen gebeurde het… Google hoorde mijn hart zegje en sluit de google zichtbaarheid. Het stortte in. Zo in dat ik zelfs in de schulden kwam.

Oke universum bedankt he dacht ik, en ik was kapot. Kwam mijn bed niet meer uit, maar wist na het gesprek met de boekhouder dat die droom die in januari nog zag het niet ging worden met deze webshop.

En dan ga je zoeken wat je dan gaat doen, wat was er voor mij goed. En na veel zoekwerk stuitte ik op een opleiding en ik schreef mij in voor een proefles. En tijdens die proefles kwam ik mezelf tegen. Ik moest coach worden, want de vele mensen die ik al uit liefde hielp hadden echt wat aan mij. De tranen rolde over mijn wangen omdat ik echt mezelf in deze opleiding zag.

En toen heb ik ook alles op alles gezet om ook een goede coach te worden. Met resultaat dat alles ineens gewoon soepeltjes verliep, toeval? Of gewoon Meant to be?

Ik ben nu veranderd in iemand die vanuit haar hart leeft, ik ben terug gegaan naar wie ben ik, wat wil ik en wat ga ik doen met mijn leven. Ik heb het mediteren op gepakt. En in het begin had ook ik echt wel de strijd met mezelf over dit kan ik niet en wil ik niet. Zie je nu wel al die gedachten blijven komen. Ik kan dit niet uit zetten. Maar na oefenen en oefenen en oefenen, ben ik wel echt mezelf tegen gekomen. Ik heb mezelf leren kennen en weet ook wat ik wil en niet wil.

Is dat zweverig?