Mezelf leren kennen

Het is soms grappig want mensen kunnen mij eng vinden of maken opmerkingen over mijn mediumschap. Ze vinden het raar of weten niet zo goed wat ze er mee moeten. Maar kan je vertellen, ik weet dat ook niet zo goed. Mezelf leren kennen

Pas een jaar begin ik me zelf te kennen, want alles wat voor mij normaal is, blijkt helemaal niet normaal te zijn. Wat ik acht gewoon te zijn is helemaal niet gewoon en soms irriteert mij dat ook gewoon.

Ik ben op gegroeid met het spirituele en heb mezelf dus dingen aan geleerd maar loop nu soms tegen de lamp of moet ik soms aan Henk vragen, voel jij dit of zie jij dit en dat is het heel vaak nee voel of zie niet.

Soldaat

Een aantal jaren geleden bijvoorbeeld liepen we in de White Cliff, we kregen een rondleiding hoe soldaten levende daar en voelde echt van alles. Op een gegeven moment zag ik een soldaat lopen, die me aan keek en daarna heel snel door liep. En tot op de dag van vandaag weet ik dus niet of dit gewoon iemand was die deed alsof ie een soldaat was of dat ie er gewoon niet liep om het zo maar te zeggen. Het enige wat ik weet is dat ik de enige was die hem zag, want toen ik vroeg aan de rest zag je hem, was het allemaal Nee zag niets… Zag ik dan een echte overledenen, gewoon hoe ik jou zie? Ik weet het nog steeds niet,

Bram

Wij houden van roofvogels en Bram was daar 1 van, alleen lag hij in eens als een dood vogeltje ( letterlijk) op de grond, we wisten niet wat er aan de hand was, maar we weten wel als een roofvogel zijn zwakte laat zien dan is het al te laat, want dit kunnen ze helemaal niet in het wild laten zien want dan ben je makkelijke prooi.

Wij zijn met hem de hele avond bezig geweest en op het moment dat de buurvrouw binnen kwam om te kijken hoe het met hem ging, verliet hij het leven. Maar voelde hem door mij heen gaan en ik stikte… Kreeg geen lucht meer. Hij vloog zo door me heen, Wat was dat? Ook dat vind ik nog steeds erg vreemd. En de buuf? Die heeft mij een keer mee gemaakt. Iets wat ik toen der tijd nog verborgen hield omdat het eng was kon ik toen niet meer tegen houden.

Dat ene muurtje

Tussen de ene uithuisplaatsing en het uit huis gaan ben ik nog thuis gaan wonen, ik was 13 en kwam net terug vanuit de eerste tehuis hoe ze dat vroeger zeiden. En zat op een muurtje, op zondag was het en was ( wat ik toen dacht) tegen mezelf aan het praten ( want tja de stemmetjes die ik in mijn hoofd had) Ik was in gesprek met mezelf en had het er over dat het beter voor mij zou zijn om het huis uit te gaan. Omdat ik het anders niet zo overleven. Ik stond op, ging naar huis en heb het verteld. Ik besloot op mijn 13de dat het niet veilig genoeg was bij mijn ouderlijk huis. Dat op zondag op dat ene muurtje.

Pas geleden kwam ik er achter dat dat helemaal niet met mezelf praten was, dat dit gewoon een gesprek was met een man.. ( logisch want was in gesprek met een mannelijke stem) Mijn gids, die ik nu maar gewoon Nick noem omdat hij onwijs op Nick van de back street boys leek. Nu snap ik dat de Nick die ik dacht dat ie was.. Fantasie want wat was dat een leuke man. Geen fantasie was. Maar mijn gids.

En zo kan ik nog wel even verder gaan met alles wat ik mee gemaakt heb, wat ik nu pas echt van mezelf begin te begrijpen, maar dat is voor een andere keer